De meeste kinderen hebben na een dagje bij De Helpende Handjes wel een bad nodig. Dat is normaal gesproken al zo. Deze week was daar geen enkele twijfel over mogelijk.
Het was modderweek!
Zo leuk om te zien. Hoe sommige kinderen aarzelend hun handen in de modder steken, terwijl anderen geen schroom kennen en zich als een professionele mud runner in de modder storten.
Wat een lol.
En wat heerlijk om te zien: geen angst om vies te worden. Precies zoals het wat ons betreft hoort te zijn. Later, als ze groot zijn, dan komt dat wel: balen dat er een vlekje op je shirt zit, terwijl je net die afspraak in moet. Nu niet. Nu moet je kind zijn en je nergens druk over hoeven te maken.
En eenmaal klaar met spelen, liggen er gewoon schone kleren klaar. No worries dus.
Dat het deze week zo warm was, zorgde voor een leuk extraatje. Want Paul had de haspel uitgerold om de wei te sproeien. En laat de uiterste puntjes van die waterstralen nu net over de zandbak heen gaan …
‘Komt ie weer …’
De leidsters haasten zich uit de zandbak om het water te vermijden, maar de kinderen zijn niet voor niets kind en blijven zitten: armen open of de nek in de schouders gestoken. Laat maar komen, dat grondwater.
En dan gieren van de pret als het water de zandbak bereikt.
Wat een lol!
En wat zagen ze eruit …
We hebben alle ouders verteld dat een bad vandaag geen overbodige luxe is, maar ik denk dat de meeste ouders zelf die conclusie ook wel hadden getrokken 😉
Dankjewel, kinderen. Het was een superleuke modderweek. Volgende week hebben we weer een ander programma. Maar één geluk bij de Helpende Handjes: want ook dan mag je gewoon weer vies worden!