Het mooie aan een kinderdagverblijf is dat zich het hele jaar door nieuw leven aandient. Nieuwe ouders. Nieuwe kinderen, die aan de start van hun leven staan. Zo klein, kwetsbaar, puur en zo boordevol kansen.
Het mooie aan een landelijk kinderdagverblijf is dat we, als het om de komst van nieuw leven gaat, éxtra verwend worden. Zoals ook nu weer: afgelopen week werden we verrast met de geboorte van twee lammetjes.
Twee dotjes van schapen zijn het!
Met moeder die voor hen zorgt. Die hen voedt. Die hen meeneemt in de wereld die wei heet, die hen stimuleert die wereld te ontdekken, te omarmen, daarin te spelen en voor zichzelf op te komen.
Kunnen we uren naar kijken.
Mooi ook om dan te zien dat mensen en dieren in zo veel opzichten zo veel op elkaar lijken. De onvoorwaardelijke liefde. Het zorgen. Het grootbrengen. Het hoge knuffelgehalte van de kleintjes ;-)
De schapen hebben alleen nog wel een inhaalslag te maken ten opzichte van mensen als het gaat om emancipatie. Want waar we bij de papa’s in het kinderdagverblijf heel veel liefde voor hun kinderen zien, bekommert papa schaap zich niet zo veel om zijn kroost. We zullen hem er eens op aanspreken, slecht voorbeeld als hij daarin is 😉